Ik ben een mens van het woord. Maar toen ik op mijn 54ste begon met paardrijden, merkte ik al snel dat ik daar niet ver mee kwam. Als ik met deze dieren wilde samenwerken, moest ik duidelijke lichaamstaal aanleren. Gelukkig kon ik terecht bij Caroline Duine, en beter had ik het niet kunnen treffen.
Ik kreeg zoveel plezier in de omgang met paarden dat er een eigen paard kwam. Victor. Lief, maar behoorlijk dominant. Dus vroeg ik Caroline: wil je me helpen met grondwerk? En opnieuw leerde ik enorm veel van haar. Met als resultaat dat Vic en ik nu al jarenlang een hecht en onverbrekelijk duo vormen.
Nog niet zo lang geleden liep ik tegen zaken aan in mijn persoonlijk leven. Ik zag ze ook terug in het paardrijden. Logisch om ook hiervoor naar Caroline te stappen. Het accent lag nu niet op de omgang met paarden, maar de interactie maakte wel veel duidelijk. Want als iets of iemand je spiegelt zijn het deze dieren wel.